Uit recent Amerikaans onderzoek blijkt dat ruim 45% van de mensen verlies van het gezichtsvermogen als grootste impact op het dagelijks leven ervaart. Het verlies van onafhankelijkheid telt het zwaarst en levert een grote belasting voor de maatschappij op. Hetzelfde onderzoek toont aan dat verlies van gezichtsvermogen als even ernstig wordt ervaren als het krijgen van kanker, AIDS of Alzheimer.

Om blindheid en slechtziendheid te behandelen en/of te voorkomen zijn nieuwe innovatieve behandelingen nodig EN mogelijk. 

 

Nederland kent een lange traditie van vooruitstrevend oogonderzoek. Franciscus Cornelis Donders (1818-1889), een vermaarde Utrechtse oogarts die vele oogziekten karakteriseerde, was een van de eersten die internationaal doorbrak. Hij introduceerde de oogspiegel en vond de oogdrukmeter uit. Hij was een pionier in het opzetten van wetenschappelijk oogheelkundig onderzoek en daarmee een voorbeeld voor velen. 

Tegenwoordig is oogheelkundig Nederland internationaal zeer bekend op vele gebieden: genetisch oogonderzoek, stamcel- en gentherapie, kinderoogheelkunde, implantlenzen, refractie- en corneachirurgie, glaucoom, maculadegeneratie en diabetes, bijziendheid, oogtumoren, immunologie en infectieziekten en orbita-aandoeningen. De Nederlandse oogwetenschappers werken nauw samen met gerenommeerde instituten over de hele wereld en staan bekend om hun kunde en creativiteit. Zij kunnen echter slechts een beperkt deel van hun onderzoek tot uitvoer brengen. 

Daarom zal ons fonds worden ingezet voor onderzoek op de volgende  gebieden: 

− het ontrafelen van de oorsprong van oogaandoeningen die tot blindheid leiden; 

− de preventie en behandeling van oogaandoeningen ter voorkoming van blindheid en slechtziendheid; 

− het ontwikkelen van nieuwe vormen van behandelingen die zicht (deels) herstellen.

Uitgangspunt is integraal oogheelkundig wetenschappelijk onderzoek 

De Nederlandse onderzoeksinstituten zullen gezamenlijk een onderzoeksprogramma ontwikkelen. Onderzoekers werken in hun eigen team aan onderzoek naar een oogziekte en delen hun expertise: de gezamenlijke kennis dient als basis voor nieuw onderzoek dat oplossingen biedt.

Neem bijvoorbeeld blindheid door maculadegeneratie, een oogaandoening waarbij het scherpe zien afneemt. Waar het ene instituut werkt aan nieuwe beeldvormende technieken om vroege diagnose mogelijk te maken, gebruikt het andere team dezelfde  technieken om patiëntengroepen te definiëren en risicofactoren te bepalen. Een derde groep gebruikt de vastgestelde risicofactoren om in het lab functioneel onderzoek te verrichten naar de ontstaanswijze van de ziekte. Een vierde groep gebruikt de inzichten uit het lab voor het opzetten van trials om nieuwe behandelingen te testen. Zo ontstaat een cirkel van kennis waardoor met goede samenwerking de patiënt van de toekomst het beste geholpen is.